# 8

Mijn tijd hier in Ierland zit er echt bijna op nu. Aankomende dinsdag vlieg ik om 07.25 lokale tijd terug naar Nederland. Met pijn in het hart, dat wel. Kijk je mee naar hoe mijn afgelopen twee weken hier waren? Klik op ‘Read more’ om verder te lezen. 

De eerste ‘officiële’ studiedag – volgens mijn planning dan – ging het al gelijk mis. In mijn vorige blog werd het al pijnlijk duidelijk dat plannen voor school nooit mijn sterkste kant is geweest. Nou ja, in principe het plannen wel, maar het werkelijk op tijd (!) uitvoeren gaat weer altijd net iets minder. Maandagmiddag bleek het heerlijk weer te zijn en voordat we het wisten lagen we met waterijsjes op het grasveldje voor ons appartement. Vier uur en een paar blikjes bier later kwam ik tot de conclusie dat mijn studiemiddag niet echt een studiemiddag was. -1. 

Op dinsdag stond studeren niet op mijn planning. Wél een dagje naar Howth Beach. Howth is een klein vissersdorpje wat op het gelijknamige schiereiland ten noorden van Dublin ligt. Vanaf het station Connolly in Dublin was het ongeveer een half uurtje met de trein. Wist je trouwens dat Ierland slechts 17 treinstations heeft? Even ter vergelijking: Nederland heeft 402 treinstations. Dat komt natuurlijk ook omdat Ierland een veel meer heuvelachtig landschap heeft. Het landschap in Nederland is veel vlakker, waardoor het aanleggen van treinsporen een stuk eenvoudiger is. In Ierland wordt er veel meer gereisd per stadsbussen, maar ook met touringcars, bijvoorbeeld om naar andere delen van Ierland te reizen. Ook wordt er heel veel per auto gedaan, meer dan in Nederland, denk ik. Ik merk bijvoorbeeld dat veel meer jongeren hier een eigen auto hebben. Anyway, ik dwaal af. Serieus, soms kan ik mezelf echt uren vermaken met het bekijken van nutteloze Wikipedia-feitjes.

Maar goed, afgelopen dinsdag was ik dus in Howth, samen met mijn Oostblokfreundie Radka (staat ook wel bekend als Vodka) en mijn altijd leuke roomie Kirstin. Het was echt super lekker weer, dus we hadden de goede dag uitgekozen om Howth te bezoeken. Dat Howth om vis draait was ons al snel duidelijk. Er was een vismarkt, tientallen verse-vis-restaurantjes, vettige fish and chips tentjes en zelfs een heus Prawn Festival. Het populairste accessoire op het eiland was dan ook een kartonnen bakje fish and chips van de afhaal. We vulden de dag met ijsjes, chillsessies op de kade, ijsjes, chillsessies in het gras, met biertjes op het terras en uiteindelijk nog meer ijsjes en chillsessies.

Voordat we naar Howth gingen hadden we van vrienden die daar al geweest waren gehoord dat er één bepaald fish-and-chips tentje was waar ze de allerbeste fish-and-chips van Ierland verkochten. Nou, dat wilden wij dus ook wel eens proberen! In Howth belden we Christine op: ‘ja, ik weet de naam niet meer precies, maar het is een afhaal en er staat een blauw met wit gebouw naast en het is vlakbij de kade.’ Met die beschrijving moesten we het doen. De tent waar we voor stonden zag er redelijk armoedig en vol-met-vettigheid uit, maar ach, dat was vast vaker zo met ‘die plekjes die je moet kennen’. Immers binnen zagen we dat Rob ‘De Smaakpolitie’ Geus hier wel een kijkje zou mogen nemen. Overigens nog steeds in de waan dat dit de goede plek was. Vervolgens fish and chips besteld. Bij het proeven bleken de frietjes niet goed gaar en de vis een beetje smakeloos. Een beetje beteuterd was ik wel. Moest dit echt de beste fish and chips van Ierland zijn? Ik wist het nog zo net niet. Uiteindelijk heb ik mijn halve maaltijd aan de bedelende meeuwen geschonken. Toen we terug naar het treinstation liepen zagen we werkelijk iedereen met de kartonnen bakjes van een andere afhaal. Toen zagen we het afhaal-restaurantje. Tegenover een enorm blauw-wit gebouw en nog dichter bij de kade. Ahhh crap, hahaha ;-), verkeerde toko dus.  

Woensdag, de dag voor mijn eerste tentamen Brand Management, was het tijd om flink aan de studie te gaan. Ik kon er nu echt niet meer onderuit. Gelukkig hadden de zon en de straalblauwe lucht plaats gemaakt voor een graad of 10 en regen, zodat ik het niet meer in mijn hoofd kon halen om buiten in het zon te gaan luilakken. Ik heb hard gestudeerd die dag, dus ik kon trots zijn op mezelf! Donderdagmiddag 12.30 was het dan tijd voor het eerste tentamen. Bij de tentamens hier krijg ik weer angstaanjagende flashbacks terug naar mijn Havo eindexamens. De tentamens worden hier namelijk gemaakt in sporthallen. Honderden inklapbare tafeltjes, piepende en krakende stoelen en informatie die per microfoon gegeven wordt. Eigenlijk vond ik het stiekem wel cool om mijn tentamen in The National Basketbal Arena te maken. Ik weet eigenlijk niet waarom, maar het gaf me wel een kick om mijn tentamen samen met honderden anderen te maken. Ik vond het echt zo… Amerikaans. Mijn eerste tentamen Brand Management ging gelukkig vrij aardig dus op donderdagmiddag was de stand 1 voor Pleunie versus 0 voor tentamens :-).

Op donderdagavond vroeg mijn Duitse concertenmaatje Milena of ik zin had om de volgende dag mee te gaan naar een concert van de Britse sing- en songwriter Lucy Rose. Ik kende haar niet en besloot om haar op YouTube te checken. Ik vond haar muziek eerlijk gezegd niet zo heel bijzonder, oordeel zelf hieronder. Ze begon als achtergrondzangeres bij Bombay Bicycle Club (waar ik ook niet zo’n grote fan van ben), maar besloot een paar jaar geleden solo te gaan. Haar muziek is geïnspireerd op Neil Young, iets wat me dan weer wel aanspraak. Wat me ook aansprak is dat ze optrad in The Button Factory, een van de pop podia in Dublin die ik graag nog een keer wilde bezoeken. Het werd een oké-vooruit-dan-maar.

Concerten waar je het minst van verwacht zijn altijd de besten, dat bleek maar weer. Ik vond Lucy Rose live verbluffend goed en verrassend dansbaar. Lucy Rose is een schattig poppetje met een aanstekelijke glimlach en een hele goede stem. Haar live-band is een mixje van alles en nog wat. Een bij elkaar geraapt zooitje. De rasta bassist leek weggelopen uit een nog niet ontdekt Afrikaans oerwoud, de kale gitarist was dan weer meer het type huisje-boompje-beestje en de vrouwelijke toetsenist die was verstopt achteraan het  podium zou een reïncarnatie kunnen zijn van Amy Winehouse. Ik verdacht haar er dan ook van dat ze stiekem grote slokken gin dronk tussen haar synth-partijen door, hopende dat niemand het zou zien. De muziek van Rose is hier en daar wat te braaf om je écht omver te blazen, maar een vergelijking met Feist misstaat haar zeker niet. Het optreden was lekker easy-going, precies goed voor een studiebreak. Ik vond The Button Factory ook super gaaf. Het deed me qua sfeer heel erg denken aan Doornroosje in Nijmegen. Bovendien verkochten ze Paulaner, wat natuurlijk altijd een pluspunt is. Ja, echt een tof concert weer, ik heb er enorm van genoten. Ik zie nu trouwens ook dat ze bevestigd is op Pukkelpop, dus als je daar heen gaat: ga haar zeker even checken!  

Bron foto: 1

De rest van het weekend moest ik echt hard aan de bak. Op maandag stonden namelijk twee tentamens op het programma, waaronder de gevreesde Business Ethics. Op dinsdag had ik één tentamen. Drie op een hoop dus. Het hele weekend leerde ik aan een stuk door. Met heel veel studeervoer en de mega irritante geluiden van de kermis in Tallaght als achtergrondmuziek zat ik deze dagen uit. Na heel veel uren in Business Ethics gestoken te hebben, wist ik er nog steeds geen raad mee. Allerlei moeilijke ethische, wetenschappelijke theorieën gebundeld in een 800 pagina’s tellend boek met heel veel moeilijke Engelse woorden. Ik snapte er echt de ballen niet van. Gezien ik ook vrij weinig vertrouwen had in de essay die ik een paar weken van te voren voor dit vak inleverde zakte de moed me letterlijk in de schoenen. Gelukkig ging het tentamen afgelopen maandag best aardig en kreeg ik zojuist een 6,2 terug voor de essay, dus ik denk wel dat het goed gaat komen. Ook bij de andere tentamens trouwens. Ik heb tot nu toe alleen maar goede cijfers teruggekregen voor de essays die ik geschreven heb en alle andere opdrachten die ik gemaakt heb, dus dat lucht wel op. Ik hoop echt dat ik al mijn vakken in één keer haal, want de herkansingen zijn – in Ierland – in Augustus tijdens Lowlands. Ik wil Lowlands echt niet missen, dus ik hoop echt dat ik niets hoef te herkansen.

Op dit moment heb ik nog één tentamen te gaan, Behavioural Studies, aanstaande vrijdag. Mijn enige eerstejaars vak waarvan ik geen moeilijk tentamen verwacht. En na het tentamen vrijdagmiddag heb ik gewoon zomervakantie! Ongelofelijk toch… Half mei zomervakantie! Zo vroeg heb ik echt nog nooit vakantie gehad. Helaas betekend dat ook dat mijn Erasmustijd er hier nu echt bijna op zit. Het is aftellen geblazen. Dit weekend ga ik afscheid nemen van heel veel te gekke mensen en dat vind ik echt super jammer. Er zijn heel veel mensen die ik ontzettend ga missen, omdat zij mij hier een enorme toptijd bezorgd hebben. Natuurlijk heb ik heel erg veel zin om iedereen thuis weer te zien, mijn 20^e verjaardag te vieren volgende week en natuurlijk in alle festivals die gepland staan deze zomer, maar het doet me echt pijn om hier weg te gaan. De tijd is enorm gevlogen en ik heb hier zo veel fantastische dingen gedaan. Ik ga het echt missen.

Dus nog één weekendje flink feesten hier, maandag onze spullen inpakken en ons appartement schoonmaken en dinsdag héél vroeg het vliegtuig in. Anderhalf uur later sta ik dan weer met beide benen op Hollandse bodem in Eindhoven. Frikandel speciaal, frietje stoofvlees en hagelslag: here I come!

Mijn volgende blog is dus waarschijnlijk weer vanuit Nederland!

Heel veel liefs – nu nog vanuit Dublin!

Pleunie 

P.S.: Je kunt mijn fotodagboek bekijken via Instagram en ik zou het leuk vinden als je jezelf daarop abonneert :-)