# 7

Tijd voor weer een nieuwe post op pleunlovesdublin! De afgelopen weken kreeg ik bezoek van mijn allerliefste vriendinnetjes uit Nijmegen en een weekje later mijn broer. Verder sloot ik alweer mijn laatste lesweek af op de ITT Dublin. Klik op ‘Read more’ om meer te lezen. 

Op 18 april stond ik s’ochtends fris en fruitig op het vliegveld om mijn drie lieve vriendinnetjes Loes, Mirte en Iris op te halen. Ze kwamen langs om mij te zien en om samen met mij Dublin voor vijf dagen op z’n kop te gaan zetten. Eigenlijk had vriendinnetje Silke ook een vliegticket, maar wegens familieomstandigheden ging dat helaas niet door, wat ik wel heel erg jammer vond. Het was heerlijk om mijn eigen vriendinnetjes weer te zien. We hebben gelachen, gegierd, gebruld, geshopt, gedronken, gefeest en gezongen en het waren vijf heerlijke dagen. Ik heb er enorm van genoten en vond het heel jammer dat ik ze op maandagochtend na vijf slopende dagen weer in het busje naar het vliegveld moest parkeren.

Die week was het weer tijd om even flink aan de studie te gaan. Hoewel ik voordat mijn vriendinnen kwamen aardig vooruit gewerkt had, stonden er nog een essay voor Business Ethics en een CA voor Behavioural Studies op het programma. Helaas is plannen (voor school dan) nooit mijn sterkste kant geweest. Hoewel ik kan zeggen dat ik heel veel geleerd heb over mezelf hier in Ierland heb ik qua plannen voor school zero progressie geboekt. Uiteindelijk moest ik woensdagochtend om 6.00 opstaan om een essay van 3.500 woorden te knallen. Waarom leer ik het nu echt nooit? Gelukkig was mijn essay om 11.00 af. We moesten hem om 12.00 inleveren tijdens de les. Nu komt alleen de grootste grap van alles. Hier in Ierland komt het namelijk niet zo nauw met deadlines, en de deadline voor de essay van Business Ethics bleek een week verschoven te zijn. Kak! Ook mijn eerste in class CA in Ierland was een totaal nieuwe ervaring ten opzichte van toetsen in Nederland. Veertig minuten na de starttijd van de CA kwamen er nog doodleuk studenten in de klas die vervolgens nog gewoon een proefwerkblaadje van de leraar kregen. Ook werd er gewoon gepraat tijdens de toets en werd afkijken je niet al te moeilijk gemaakt doordat we allemaal erg dicht bij elkaar zaten. Een klein lachertje dus.

Op zondag 28 april was mijn vader jarig. Hij werd 54 jaar. Als cadeautje had ik een videoboodschap voor hem opgenomen. We hadden afgesproken om in de middag even te Skypen. Toen ik Skype die dag opstartte bleek niet alleen mijn vader voor de webcam te zitten, maar ook mijn 90-jarige oma. Het was ontzettend leuk om even te Skypen met mijn lieve oma. Ik heb ontzettend veel respect voor deze dame. Ondanks haar hoge leeftijd is ze nog hartstikke fier en helemaal bij de tijd. Ze is altijd van alles op de hoogte en dat vind ik echt super tof. Tot ongeveer september 2012 woonde ze nog op haarzelf in een lief huisje tegenover het meertje De Kleuter in Uden. Zomers konden we daar altijd lekker buiten zitten en in de winter konden we na het schaatsen altijd lekker opwarmen en warme choco drinken bij oma. Toen ik nog jonger was gingen we iedere zondag bij oma op bezoek en er was altijd wel wat te beleven rondom De Kleuter. Daar heb ik hele goede herinneringen aan. Midden september vorig jaar brak oma haar heup nadat ze van haar fiets gevallen was. Toen ik haar een paar dagen na het ongeval in het ziekenhuis kwam opzoeken en ik vroeg hoe het met haar ging zij ze alleen maar ‘Ja hoor, gaat prima hoor kindje! Ik kon vandaag alweer mijn bed uit, maar hoe is het met jou?’ Begin dit jaar verhuisde oma naar een aanleunwoning in Volkel. In het begin moest oma nog even aan deze gedachte wennen: ‘Ja, maar ik ga toch niet tussen al die oude mensen zitten?’ Ik vind mijn oma echt een geweldige vrouw, dus ik hoop dat ze nog een tijdje bij ons blijft zodat we allemaal nog even van haar kunnen genieten. 

Afgelopen dinsdag (ja ja, K(r)oning(inne)(s)dag, dat is ons ook zeker niet aan onze neus voorbij gegaan) kwam mijn broer mij voor een paar daagjes opzoeken in Dublin. Mijn broer en ik hebben toch altijd wel een aparte broer/zus-relatie gehad. Mijn broer is twee jaar ouder dan mij en toen ik geboren werd was het voor hem toch wel even wennen dat hij vanaf dat moment alles zou moeten gaan delen met zijn zusje. Er zijn zelfs crappy jaren 90 camcorder beelden van een 3-jarige Felix en een paar maanden oude Pleunie in de zandbak in onze tuin in Odiliapeel. We hadden allebei een ijsje gekregen en papa zat stiekem uit het raam te filmen. Op het filmpje is te zien hoe Felix met een schepje zand in mijn ogen gooit en er vervolgens met mijn ijsje vandoor gaat. Ook zit dat litteken op mijn voorhoofd er niet voor niets. Op een random woensdagmiddag kwam ik als 4-jarige trots uit school met een zelf gefabriceerd schilderij die mijn moeder vervolgens ging ophangen in de garage. Ondertussen dat ze daar mee bezig was kregen Felix en ik ruzie – nota bene om een Bassie en Adriaan kleurboek – en vervolgens duwde Felix mij tegen een stalen deurpost aan. Een hersenschudding was een feit en het beeld wat mijn moeder zag toen ze weer binnenkwam moet vast niet heel prettig zijn geweest. Heerlijk om al die frustraties er na al die jaren uit te gooien! Haha, nee grapje. Op dit moment kan ik er eigenlijk wel om lachen dat mijn broer en ik vroeger zo’n ruzie maakten om een kleurboek. Onze band verbeterde gelukkig toen ik twee jaar geleden naar Nijmegen verhuisde.

Felix en ik zijn het verschil van dag en nacht. We verschillen enorm qua persoonlijkheid en in doen en laten en lijken ook qua uiterlijk niet echt op elkaar. Als communicatiestudent ben ik een fervent social media-fan. Mijn broer heeft niet eens Facebook. Jarenlang liep hij rond met een Nokia 3310-achtig modelletje, maar een paar maanden geleden kocht hij toch een smartphone. Heb je al WhatsApp? Vroeg ik toen ik hier was. ‘Nou ehh...' stamelde hij: 'eigenlijk doe ik nog steeds niks met mijn telefoon en WhatsApp heb ik eigenlijk ook nog steeds niet gedownload.’ Ik begon te lachen. Typisch Felix weer. Eind januari vertrok ik naar Ierland en sindsdien was er drie maanden complete radiostilte tussen ons. Tot ik een maand geleden een email van hem kreeg met een lijst met data. ‘Wanneer kan ik je komen opzoeken, zusje.’ Ha, leuk! Afgelopen dinsdag kwam hij dus hierheen. Speciaal voor K(r)oning(inne)(s)dag nam hij een Nederlandse vlag mee die Kirstin en ik vol trots op ons minibalkonnetje hingen. Het resultaat hiervan kun je hierboven zien. Het waren drie verrassend leuke dagen, met vooral heel veel alcohol. Dat schept toch een band, hé? Nee geintje, we hebben ook nog wel wat anders gedaan als bier drinken. Donderdagavond 00.00 was mijn broer jarig. Dit moest natuurlijk gevierd worden! Vrijdagochtend zou hij heel vroeg (om half 8 al) terug naar Nederland vliegen, maar dat mocht de pret niet drukken. Samen met mijn Erasmusvrienden hier trakteerden we Felix op heel wat shotjes en zongen de Nederlands / Spaans / Frans / Engelstalige versie van ‘Lang Zal Hij Leven’. De volgende dag vroeg ik mijn vader op Skype of alles goed was gegaan met Felix’ vlucht. ‘Ja hoor, helemaal prima, al kwam hij wel aardig brak aan op het vliegveld.’ ‘Ah eh, ja! Dat kan door mijn verjaardagscadeau komen’ grijnsde ik met een big smile.

Ik blijf maar zeggen hoe snel de tijd hier gaat, maar speciaal voor jullie is hij hier nog een keertje: de tijd gaat hier ontzettend snel. Afgelopen week hebben we onze laatste colleges gehad en de komende twee weken staan in teken van de tentamens. Aanstaande donderdag is mijn eerste tentamen, Brand Management. Hier heb ik wel een goed gevoel over aangezien ik een 8 had voor de essay die ik voor Brand Management schreef. Het tweede gedeelte van de tentamenweek is een stukje pittiger. In de tweede week heb ik namelijk vier tentamens. Business Ethics, Socio Cultural Buyer Behaviour, Media & Communications Applications en Behavioural Studies. Alleen over Business Ethics maak ik me een beetje zorgen, omdat ik die colleges altijd vrij pittig vond, maar de rest gaat zeker goedkomen.

Nu is er nog wel een klein minpuntje. Sinds afgelopen vrijdag is de kermis in Tallaght begonnen, zo’n 200 meter van ons appartement af. Nu ben ik sowieso al niet zo van de kermissen gezien het hoge tokkiegehalte, maar het feit dat de kermis flink wat decibellen aan lawaai produceert én hij nog tot en met volgend weekend duurt maakt het er niet beter op. De oordoppen nog maar even onder het stof vandaan graven en aan de studie maar. Nam ik nu echt het s-woord in mijn mond? Yes I did. Laat ik het studeren nu alsjeblieft voor één keertje niet op het laatste moment aankomen. Please, motivatie, laat me niet in de steek.

Jullie horen snel of mijn missie geslaagd is :-).  

Lots of love,

Pleunie

P.S. 1: Oh en deze foto stond nog op de camera van mijn Franse mattie Manu. Hij is gemaakt tijdens onze roadtrip vorige maand op de Carrick-a-Rede Rope Bridge in Noord-Ierland. Ik vind het echt een super gave foto!

P.S. 2: Wil je nog meer foto's zien? Check dan Facebook of Instagram.  

P.S. 3: Binnenkort staat mijn tweede blog voor MissLipgloss.nl online!