# 3

Ik ben drie weken in Dublin nu en inmiddels helemaal gesetteld in mijn fijne appartement. Het relaxte leventje hier bevalt me eigenlijk wel heel erg goed! Klik op 'Read more' en lees onder andere over anti-inbraaktasjes, hippe kunstacademiefeestjes, de beste carrotcake van heel Ierland, ham per post en iedere dag warme truiendag.


Donderdagmiddag. Ik zat relaxt op mijn bed met een theetje en mijn laptop. Kamergenootje Kirstin kwam trots binnen wandelen met haar zojuist gescoorde H&M-aanwinst: een uitgaanstasje, want die was ze vergeten mee te nemen vanuit Nederland. ‘Wat een mega onhandige sluiting met die rits zo in het midden, die je eerst moet openmaken voordat je bij je spullen kan. Daar komt geen dief bij!’ grapte ik. Die avond hadden we een feestje in ons appartement gepland. Later op de avond zouden degenen die wilden naar de stad gaan. Zelf ging ik niet mee naar de stad, want ik was hartstikke blut en had ik de volgende dag al om negen uur college. Damn, wat ben ik toch verstandig. Om drie uur s’nachts werd ik wakker gebeld door Kirstin. Het was een broekzaktelefoontje, dus ik kon niks horen, maar ik had al zo’n vermoeden dat er iets niet klopte. Een half uurtje later kwam Kirstin boos onze kamer in stampen. Haar portemonnee was gestolen in de club. Uitkijken hier dus, zelfs met anti-inbraak tasjes.

Op vrijdag bleken we uiteindelijk toch geen college te hebben. Ineens bleken de Ierse studenten op vrijdag tentamens te hebben (ik denk herkansingen van de tentamens van het herfst / wintersemester). Helaas is de informatievoorziening, zeker voor Erasmusstudenten, hier soms nogal brak. Waar de meeste Nederlandse hogescholen en universiteiten hun website, intranet, applicaties, email en social media zoals Twitter en Facebook inzetten voor de communicatie met hun studenten is er hier ‘slechts’ het prikbord. Niet getreurd, want mij hoor je natuurlijk niet klagen over een extra dagje weekend. Die avond zou ik de stad gaan verkennen met mijn Duitse vriendinnetjes Milena en Maureen. Gewapend met worteltjes, humus (wat is dat toch met vegetariërs en hun fascinatie voor humus?) en halve liters luidden we onze avond in. Later die avond hadden we afgesproken met James (jep, diezelfde Ier die ons vorige week de stad liet zien). Hij studeert namelijk op het Trinity College (de oudste en meest bekende universiteit van Ierland). De afdeling ‘arts’ gaf die avond een feestje in The Turk’s Head. En of het een kunstacademiefeestje was. Wazige gasten, hipsterbandjes en experimentele dj’s is wat we aantroffen. Yes, we waren op het goede feestje belandt :-).

Na het stappen sliepen Maureen en ik bij Milena omdat haar huis slechts tien minuten lopen verwijderd is van de Temple Bar. Zaterdag ontwaakten we alle drie rond een uurtje of twaalf en we besloten voor een koningsontbijt te gaan. Verse broodjes met jam, gekookte eitjes, thee met honing, versgeperst sinaasappelsap en yoghurt met vers fruit, love it. Het klinkt misschien een beetje cheesy, maar het deed me echt denken aan thuis. Want of ik op zaterdag nu ontwaak bij David in Nijmegen of bij mijn ouders in Odiliapeel: zaterdagochtend staat altijd in teken van uitslapen en daarna lekker op m’n dooie gemakje ontbijten met lekker eten.  Omdat ik toch al midden in het centrum van Dublin was besloot ik na de sleepover om foto’s te gaan maken in de stad. Daar kwam ik terecht op een tweedehands marktje. Nu ben ik van Nederlandse vintagemarktjes wel gewend dat de prijzen zeer laag liggen. Zo scoorde ik ooit een leren rugzak voor slechts €1,- met Koninginnedag in het Goffertpark. Ik kwam er al snel achter dat de regel ‘drie items voor €9,-’ in Dublin helaas niet geldt voor tweedehands spullen.

Op zaterdagavond was er – zoals eigenlijk bijna wel iedere avond – weer een preparty met de Erasmusstudenten. Daar raakte ik aan de praat met de Spaanse Lucia en de Italiaanse Illaria over dingen de we missen van thuis. Lucia: ‘Ze hebben hier in Ierland wel serranoham, maar die is totaal niet vergelijkbaar met de echte Spaanse serranoham, dus ik belde mijn moeder of ze me alsjeblieft een ham op kon sturen.’ Ho, wacht even. Een ham opsturen? Hoe moet ik dat voor me zien? Ik bedoel, zo’n ham past nou niet bepaald in een envelopje door de brievenbus. Ik zag al helemaal voor me hoe Lucia’s moeder op het postkantoor aankwam om te vragen hoeveel postzegels er op de ham moesten. Hoe duur zou dat wel niet zijn? Om nog maar te zwijgen over de houdbaarheid van zo’n homp vlees. Al is serranoham natuurlijk wel erg zout. Misschien moet ik Lucia nog maar eens vragen hoe haar moeder dat nu precies gedaan heeft. Anyway. Natuurlijk zijn er ook wel een paar Nederlandse dingen die ik hier mis. Zo dromen Kirstin en ik al dagenlang over een frikandel speciaal. Verder eet ik echt altijd hagelslag op mijn brood in Nederland. Gelukkig komt Kirstin’s zus dit weekend over en stopt zij een extra grote pak hiervan in haar koffer. Nee, geen ham-en-post-taferelen voor mij.

Op zondag ging ik samen met Duitse en Franse vriendinnetjes naar de stad om de beste carrotcake van Ierland te eten bij Queens of Tarts, een schattig, vrouwelijk aangekleed cupcake- en theetentje in de stad. Daarna bezocht ik nog een fotogalerie. Die avond kwam ik rond half zeven weer thuis en eerlijk gezegd verveelde ik me een beetje. Voor de eerste keer eigenlijk. In mijn vorige semester in Nederland liep ik stage bij De Nieuwe Zaak / Miss Lipgloss Shop in Zwolle, een bedrijf gespecialiseerd in e-commerce. Ik woonde nog gewoon in Nijmegen, dus reisde ik dagelijks op en neer tussen deze twee steden. Ik was iedere dag in de weer van zeven uur s’ochtends tot zeven uur s’avonds. In de weekenden deed ik een poging tot mijn sociale leven een beetje sociaal te houden. Mijn stage was super interessant en inspireerde mij enorm, maar als je het zo druk hebt snak je naar een moment waarop je het wat rustiger hebt. En dan ga je naar Dublin. In feite kom je hier als de naakte versie van jezelf. Je bent niet in je vertrouwde hometown, je spreekt een andere taal, je woont in een ander huis, je hebt maar een beperkt aantal spullen die je mee kon nemen en je kunt niet zomaar een blik met vrienden opentrekken als je zin hebt om te chillen. Gelukkig is een Erasmusstudie één grote nudistencamping. Alle anderen buitenlandse studenten zitten namelijk in precies hetzelfde schuitje als jij en zijn ook op zoek naar nieuwe vriendschappen, dus met dat blik vrienden zit het binnen een mum van tijd wel weer goed. Maar wat je hier ook opeens hebt, is een zee van tijd. Ik was het zo gewend om dag in, dag uit in de weer te zijn. Nu heb ik maar een paar uur college op een dag en aangezien ik twee minuten bij school vandaan woon ben ik geen tijd kwijt aan reizen. Dus als je dan eindelijk dat moment van rust gevonden hebt is dat eigenlijk best even wennen.

Natuurlijk ga ik wel wat nuttigs doen met al die tijd behalve de stad verkennen, lessen volgen, nieuwe vrienden maken en bier drinken. Ik vind het super leuk om stukken te schrijven voor mijn blog. Ik volg al jarenlang verschillende beauty- fashion- lifestyle en reisblogs (dat inspireerde mij ook tot mijn stage bij De Nieuwe Zaak / Miss Lipgloss Shop) en het leek me al jaren leuk om een eigen blog te starten, alleen had ik er nooit de tijd voor en wist ik nooit waarover. Verder vind ik fotografie ook al jaren leuk, dus deze periode in Dublin leek me de perfecte gelegenheid om een goede camera te kopen en mooie foto’s te maken hier. Dat ik hier ook nog eens een cursus fotografie kan volgen op school maakt dat helemaal compleet. Verder heb ik negen jaar lang gevolleybald, alleen ben ik daar op een gegeven moment mee gestopt omdat ik er geen tijd meer voor had. Kirstin’s zus komt – zoals ik al eerder zei – aanstaand weekend over en brengt mijn sportspullen mee, dus het plan is om dat hier ook weer op te gaan pakken. Verder zat ik misschien ook nog te denken aan een abonnement bij de sportschool hier, aangezien een hoop leuke Erasmusstudenten dat ook hebben. Een beetje fitnessen, zwemmen, lekker chillen in de sauna... Oké misschien werd ik vooral heel erg enthousiast door de sauna. Ik kan ook nog met Kirstin gaan hardlopen, alleen vrees ik wel dat zij daar wat fanatieker in is dan ik.
   

Verder vind ik het ook heel leuk om lekker te koken, dus we kunnen mooi allerlei nieuwe recepten uitproberen hier in ons lieve keukentje. Daar zijn we gisteren overigens al mee begonnen, toen hebben we pasta met gemarineerde kip, gegrilde paprika, zongedroogde tomaat en broccoli (een van mijn favoriete gerechten!) gemaakt. Ik ben overigens echt heel erg tevreden over ons appartement! Het is lekker ruim en schoon en mijn huisgenootjes Elke en Kirstin zijn echt super lief. Er is alleen een minpuntje. Weet je nog dat we vroegah (toen we nog niet allemaal een hippe iPhone 5 hadden) onze prepaidtelefoons opwaardeerden met telefoonkaarten? Nou, diezelfde kaarten heb je hier ook, alleen dan voor de elektriciteit. Je koopt zo’n elektriciteitskaart voor €20,- en die stop je in de elektriciteitsmeter en *plop* de meter begint te tellen. Net zolang tot je kaartje op is en dan kun je weer een nieuwe kopen. Dat gaat hier alleen wat sneller als in Nederland, omdat gas, water en licht heel erg duur is in Ierland. Omdat we natuurlijk studenten zijn hebben we niet zo’n trek om maandelijks €80,- per maand te besteden aan elektriciteit, dus in plaats van de kachel aan te zetten trek je maar een trui aan of drink je een kop thee. Vandaar dat het nogal koud is hier in huis. Dat is dus best wel karig. Maar ons huis is niet de enige plek waar het koud is hier. Dat is op school ook zo. Een paar dagen terug las ik op Twitter dat het Warme Truiendag was in Nederland. Nou, laat ik het zo zeggen: hier in Dublin is het iedere dag Warme Truiendag ;-).

Tot snel! 

P.S. Hieronder een paar foto's die ik de afgelopen dagen genomen heb. Wil je meer foto's zien? Kijk dan op Facebook of volg me op Instagram.