# 4

Het is bijna niet te geloven, maar ik ben al bijna een maand een Dublin! De tijd vliegt hier... Klik op 'Read more' en lees onder andere over eenvoudig te organiseren pre-feestjes, live Jersey Shore ervaringen tijdens het stappen, Spidermanleggings en onze tour door de Dublin Mountains. 


Zaterdagavond, stapavond hier in Dublin. Zo’n avond begin je met een preparty met alle Erasmusstudenten in een van de studentenflats op Tramwaycourt of Abberley Court. Ditmaal in ons appartement. Een feestje geven was nog nooit zo gemakkelijk. Samen met alle Erasmusstudenten van dit semester op de ITT Dublin hebben we een Facebookgroep. Daarin post je een bericht dat het feestje die avond bij jou thuis is en dat mensen hun eigen drankjes mee moeten nemen. Twee uur later staat er veertig á vijftig man op de stoep. Zo ook deze avond. Ik probeerde een groepsfoto te maken van iedereen die in ons appartement was, zonder succes te boeken. Er waren teveel mensen voor één foto. Of de ruimte was gewoon te klein, het is maar net hoe je het bekijkt. Rond een uur of elf neem je de bus naar de stad. Rond een uur of elf al ja, want clubs en bars sluiten hier eerder dan in Nederland. In Nederland zijn we gewend om rond een uurtje of twaalf of één te vertrekken, omdat alles pas rond een uurtje of vijf sluit. In Dublin sluit alles rond drie uur. Dat is soms best vreemd. Dan sta je rond drieën buiten en dan denk je, oké, wat is dit nou jongens? Noemen ze dit nu Dublin? Waar is de after?

Die avond gingen we naar de Dtwo. Wow. Het was net of ik live in een aflevering van Jersey Shore was beland. ‘Snooki’ en haar vrienden dansten op de bar. Ik zag veel te korte rokjes, fake eyelashes, spraytangezichtjes, overmatig bronzergebruik, dronken anabolen en dames (nou ja, dames?) die tegen mannen aan stonden te rijden of hun leven ervan af hing. Als kers op de taart knalden de laatste top40-hitjes van David Guetta en Rihanna op volume 120 uit de boxen. Je begrijpt vast dat de Dtwo niet echt mijn ding was. Als ik los wil gaan op de Swedish House Maffia of Carly Rae Jepsen kan ik net zo goed naar de Drie Gezusters gaan. In Dublin zijn daarentegen wel heel veel te gekke pubs met (bijna) iedere avond ontzettend goede live-muziek waar ik echt van kan genieten. In feite zijn pubs hier net de woonkamers van Ierland. Toch mis ik hier wel mijn Doornroosje of Merleyn met duistere en diepe techno of snoeiharde electro. Vooral ook gezien het feit dat mijn dansrepertoire niet echt verder reikt dan mijn welbekende technodansje. Misschien moet ik maar wat moves gaan leren uit deze video van mijn YouTube-held Jenna Marbles.

Voordat ik naar Dublin vertrok was ik er al van op de hoogte dat Ieren nou niet bepaald de grootste stijliconen ooit zijn en dat de legging (zonder daarop rokje, shortje of jurkje, moet ik er toch wel even bij vermelden) hier nog steeds mateloos populair is, het liefst met tijgerprint. Toch was het wel even schrikken toen ik zag hoe mensen hier werkelijk gekleed zijn in het uitgaansleven. Want of je hier als meisje nu size zero of size XXXXXL hebt, de rokjes zijn korter dan kort, de hakken zijn hoog en panty’s? Neuh, daar doen ze niet aan hier. Dan is er ook nog die nieuwste trend hier. Ik noem het zelf de Spidermanlegging. Het is een highwaist, rode, glanzende tregging met glitters die meisjes het liefst combineren met een (wit) cropped shirtje zodat je nog een stukje van hun buik kunt zien. Wederom volgens de Ierse regels: dun of dik, dat maakt niets uit. Iedereen kan de Spidermanlegging dragen hier!

Afgelopen weekend was Kirstin’s zus over. Deze kanjer had een pak hagelslag en mijn sloffen meegenomen, waar ik haar nog steeds erg dankbaar voor ben. Zoals ik al een keer eerder verteld heb is Kirstin’s zus een jaar au pair geweest hier in Dublin. De moeder van dat gezin, Liz, geeft tours door de Dublin Mountains. De Dublin Mountains kunnen wij vanuit het raam van ons appartement zien en liggen ongeveer 15 kilometer van ons huisje af. Afgelopen zondag bezocht ik samen met Liz, haar dochter Beth, Kirstin, Kirstin’s zus Lin en vriend Bob en hun collega Edo deze bergen. Het weer was prachtig. Stralend blauwe lucht, een lekker zonnetje en behagelijke temperatuur. Al wandelend maakten we een tocht van ongeveer drie uur en oh, wat was dit geweldig! De Ierse natuur is echt zo ontzettend mooi en vanaf de top van de berg keek je prachtig neer op Dublin. Ik geloof niet dat ik eerder zo’n mooi uitzicht heb gezien. Tel daar de tientallen schattige hondjes die we tegen kwamen en de interessante verhalen die Liz ons vertelde daarbij op en je begrijpt dat dit een fantastische middag was. Onderaan deze blogpost zal ik wat foto's van de trip toevoegen. Na de tour reden we door naar Liz’ huis waar ze een heerlijke maaltijd voor ons kookte. Dat Liz duidelijk de held van de dag was spreekt natuurlijk voor zich. Omdat Kirstin en ik de Dublin Mountains helemaal geweldig vonden en omdat wij de beroerdste niet zijn hebben we dezelfde tour georganiseerd voor (een deel) van de Erasmusgroep. Dus volgende week zondag gaan we samen met achttien andere Erasmusstudenten nog een keertje terug naar de bergen.

Goed nieuws. Ik heb eindelijk mijn complete vakkenpakket van de lessen die ik hier ga volgen bij elkaar én alle vakken zijn nu ook goedgekeurd door mijn tutor van de HAN. Ik peil nu even je reactie. ‘Maar Pleunie, je zit daar al bijna een maand, hoezo wist je nog steeds niet welke vakken die je gaat volgen?’ ‘Hoezo, in je vorige blog zei je toch ook al dat je nu eindelijk wist welke vakken je ging volgen?’ Ik snap de verwarring, maar laat ik je een ding vertellen: ik zit hier in Ierland. Als ik mijn Erasmus in Nederland, Duitsland of Frankrijk gedaan had, had ik bij wijze van spreken voordat ik vertrok allang beslist moeten hebben welke vakken ik zou gaan volgen. Ieren zijn daar heel relaxt in, een beetje té relaxt eigenlijk. Dat is gewoon een beetje de cultuur hier. De deadline voor het inleveren van je Learning Agreement (of terwijl de vakken die je gaat volgen) staat op 8 maart. Natuurlijk had ik in Nederland al de nodige voorbereiding gedaan en acht vakken die ik zou gaan volgen uitgezocht, maar de helft van deze vakken vielen af omdat het niveau te laag was, ze niet voldeden aan mijn verwachtingen of doordat de website niet up-to-date was (typisch Iers) sommige vakken helemaal niet meer bestonden.

Een van de voordelen van je studie in het buitenland doen is dat je zelf je vakkenpakket mag samenstellen. Op iedere willekeurige hogeschool of universiteit in Nederland krijg je ieder semester weer een kant-en-klaar vakkenpakketje voor je neus geschoven met een aantal vakken die je die periode gaat volgen. Daar zit altijd wel iets lelijks bij zoals statistiek of het ontwerpen van een database. Iets wat je totaal niet interesseert, maar wat wel belangrijk is bla, bla, bla, je kent het wel. Dus als je dan eindelijk op een school komt waar je je eigen vakkenpakket mag samenstellen wil je ook meteen het perfecte vakkenpakket. Je wilt per se dat de vakken die je kiest aansluiten op al jouw wensen en behoeften (oeh, klink ik nu als een marketeer?). Vorige week kwam de docent van Videoproduction binnen tijdens de les Photography. Of er nog Erasmusstudenten geïnteresseerd waren om de lessen Videoproduction te gaan volgen. Wederom typisch Iers, een week daarvoor was ons namelijk nog verteld dat er geen plaats meer was voor Erasmusstudenten. Voor een universiteit die een opleiding in het vakgebied Communicatie aanbiedt zijn ze hier toch verdomd slecht in communiceren. Maar goed, Videoproduction, dat leek me dus echt wat voor mij, dus dat wilde ik zeker uitproberen. Helaas was Videoproduction nog niet half zo fancy als dat het klinkt, aangezien je 70% van de tijd bezig bent met het editen van je video’s. Aangezien ik het concentratievermogen heb van een goudvis en ik (nogal) zacht gezegd niet bepaald geduldig ben was dit dus niet echt mijn ding.

Mijn volledig goedgekeurde vakkenpakket ziet er nu dus alsnog als volgt uit. Photography, bij dit vak kijken we vanuit een artistiek perspectief naar composities en kleurgebruik en gaan we met old-school Minolta’s aan de slag met het maken van een portret en het maken van een landschapsfoto. Brand Management, bij dit vak kijken we naar het imago en de identiteit van een merk en hoe dit verbeterd kan worden. Socio-Cultural Buyer Behaviour, bij dit vak kijken we naar het koopgedrag van verschillende soorten groepen (bijvoorbeeld gezinnen, kinderen of studenten) in de samenleving. Business Ethics, bij dit vak kijken we vanuit een filosofisch en politiek-cultureel perspectief naar ethiek binnen verschillende disciplines, zoals marketing en media. Wat kan nu eigenlijk wel en wat niet? Behavioural Studies, hier bekijken we gedragswetenschappen, een soort psychologie dus. Tot slot Media & Communications Applications, waar we verschillende soorten media-instrumenten bekijken, beoordelen en bekritiseren. Voor de meeste vakken (behalve Photography) moeten we essays en analyses schrijven en krijgen we op het eind van het semester een tentamen. Anders als in Nederland (ik heb vrienden die drie essays per week moeten inleveren) schrijf je hier één essay per vak, per semester. Ik vind het wel fijn dat het tempo hier iets minder hoog ligt, want ik ben nog niet echt bekend met het schrijven van een essay (op de HAN hebben we zoiets eigenlijk nog nooit hoeven doen). Bovendien moet de essay in het Engels geschreven worden en dat kan ook nog wel eens een dingetje worden, want (correct) Engels schrijven is nog altijd wel wat anders als Engels spreken of luisteren.

Gisteren heb ik mijn eerste volleybaltraining sinds twee jaar gehad. Tot mijn zeventiende heb ik zo’n acht jaar met veel plezier gevolleybald in Odiliapeel. Toen verhuisde ik naar Nijmegen en was het volleyballen niet meer te combineren met mijn studie en het telkens op en neer reizen voor trainingen en wedstrijden vond ik ook niet zo fijn. In Nijmegen is het er ook nooit van gekomen om het weer op te pakken wegens tijdgebrek dus nu ik hier weer wat meer tijd heb in Dublin leek het me wel leuk om weer te gaan volleyballen. De mini sporthal (alhoewel, het is zo klein, is het wel een 'hal' te noemen eigenlijk? is twee minuten lopen vanaf mijn appartement en lijkt vanbinnen net een gemoderniseerde boerderijminiatuur. Het ziet er heel schattig uit. De zaal is zo klein dat als je tegen de deur gaat staan om te serveren, je net geen voetfout maakt. Een sprongservice is redelijk onmogelijk. Ik zit in een team met zes Erasmusstudenten en twee Ierse meiden. Ik kende dus bijna iedereen al, wat wel gezellig is. Het niveau is niet zo heel hoog, omdat sommigen nog niet zo lang volleyballen, maar dat vind ik wel prima eigenlijk. Dinsdag is onze eerste wedstrijd al, dus ik ben benieuwd.

Mijn laatste college van deze week zit er alweer op, dus het is weekend! Dit weekend gaan we met een groepje Eramusstudenten naar de gevangenis in Dublin. In eerste instantie leek het mij niet zo heel tof om daar heen te gaan, maar het schijnt een hele bijzondere bezienswaardigheid te zijn met veel geschiedenis. Zaterdagavond staat er ter uiteraard een feestje gepland en zondag ga ik aan de slag met mijn fotografieopdrachten.

Fijn weekend allemaal, spreek jullie snel!

P.S. Ik houd een fotodagboek bij op Instagram. Als je hierna nog niet klaar bent met mijn foto’s kun mijn Facebookpagina bezoeken. Je kunt de foto’s alleen zien als je vriendjes met mij bent, anders heb je dikke vette pech :-D.

P.S. 2 Het is vandaag weer eens Warme Truiendag op de universiteit. Ik zit in de bibliotheek deze blog te typen met een wollen trui aan, een colbertje, mijn winterjas en een dikke sjaal om en op die manier is het wel te doen.